Empire: Total War – #4 Królestwo Szwecji

Witam w kolejnej części mojego poradnika do gry Empire: Total War. Tym razem zagramy Szwedami i zdobędziemy panowanie nad całym Morzem Bałtyckim! Nasi wrogowie zostaną zgładzeni przez fale nowego potopu. För Sverige i tiden!

För landet!
Królestwo Szwecji jest liczącą się na arenie międzynarodowej potęgą europejską. Posiada ono dobrą armię i gospodarkę, która przy odpowiednim zarządzaniu może pokryć koszty przyszłych wojen. Wojny te nadciągają dużymi krokami. Musimy pierwsi zaatakować naszych nieprzyjaciół, by zbytnio nie urośli w siłę. Szwecja może wykorzystać swoje położenie i czerpać korzyści terytorialne z zamętu jaki panuje w Europie Środkowej.

Rosja, mimo iż posiada rozległe tereny nie broni ich dostatecznie a armia, która znajduje się pod zwierzchnością cara jest mizerna. Polska, uwikłana w konflikty z Prusami i Austrią nie wytrzyma kolejnego potopu a Dania nie jest przygotowana na obronę swoich terytoriów. Trzeba wypełnić zasadę naturalnej selekcji i wyeliminować słabsze osobniki. Budujcie lepiej arkę, panowie na południu, bo szykuje się potop!

Kto jest przeciwko nam?
Naszym największym wrogiem jest Rosja. Jest to największe państwo w Europie i to jest jej główny atut. Wojna z Rosją musi być zawsze przemyślana, gdyż tak wielkiego państwa nie można zdobyć ot tak sobie. Należy przede wszystkim postawić wroga w niekomfortowej sytuacji zajmując Moskwę. Nie jest to wbrew pozorom trudne zadanie. Jest to nasz priorytet w walce z Rosjanami. Rosja pozbawiona stolicy straci największe w całym państwie miejsce rekrutacji żołnierzy. Pozostanie jej tylko Kijów, który jest kolejnym naszym celem na drodze pokonania Rosji. Cel ten związany jest z działaniami wojennymi przeciwko naszemu kolejnemu wrogowi, mianowicie przeciwko Polsce.

Reszta regionów to tylko ubogie i odległe tereny, które nie mogą zwerbować dość wojsk, by zatrzymać wojska szwedzkie. Wojna z Rosją w tych odległych regionach przypomina zajmowanie indiańskich wiosek w Ameryce Północnej. Kiedy mamy odpowiednio dużą armię wystarczy tylko zaproponować mieszkańcom kapitulację. Będą mogli dalej wieść swoje spokojne życie.

Naszym kolejnym wrogiem jest Polska. W pierwszych turach wda się ona w konflikt z Prusami i Austrią, ciężko więc jej będzie powstrzymać nasz atak z północy. Polska posiada protektorat leżący w sąsiedztwie z Inflantami, które wchodzą w skład naszych ziem. Mowa tu o Kurlandii. Najlepiej zniszczyć Kurlandię, a polskie ziemie zajmować od strony północno-wschodniej. Naszą armię możemy wzmacniać oddziałami tworzonymi w Sztokholmie lub w Petersburgu. Transport morski wojsk nie stanowi problemu, gdyż nasi wrogowie nie posiadają żadnej floty. Wojna z Polską i zdobywanie jej wschodnich ziem pozwoli nam na szybsze zajęcie Kijowa po tym jak zdobędziemy Moskwę.

Wrogiem, którego powinniśmy wypędzić z Północnej Europy już na początku gry jest Dania. Zajęcie jej ziem, które znajdują się w sąsiedztwie z naszym głównym regionem jest bardzo proste, gdyż Duńczycy posiadają tylko kilka oddziałów nieregularnego wojska. Bardzo łatwo zająć Kopenhagę i Norwegię, jednak to nie oznacza, że ostatecznie pokonamy naszego wroga. Duńczykom pozostanie dość odległa Islandia. Region ten jest zbyt odległy, by Duńczycy mogli nam przeszkodzić w dalszej ekspansji, czy chociażby nękać nic nie znaczącymi atakami, które mają na celu jedynie wywołanie chaosu w regionie. Po zajęciu dwóch duńskich regionów warto zniszczyć flotę wroga, by zapewnić sobie panowanie na Bałtyku. By umocnić to panowanie należałoby zbudować flotę, która nie ulegnie wrogim okrętom.

Kilka tur po zajęciu Kopenhagi Hanower wypowie nam wojnę. Mimo to, iż Hanower jest silnie związany z Prusami, to nie podziela pruskiej zasady zbrojenia się na potęgę. Możemy to wykorzystać i zniszczyć to małe państewko. Region zajęty przez nas w wyniku pokonania Hanoweru będzie bardzo strategicznym punktem, dzięki któremu w przyszłości zaatakujemy Prusy z dwóch stron. Zajęcie tego terenu będzie dla Prusaków bardzo niekomfortowe, bo ich główny region sąsiaduje z Hanowerem.

Kto jest z nami?
Szwecja nie posiada ani jednego sojusznika i protektoratu. Może się to wydawać dość problematyczne jednak dzięki swojemu położeniu i dobrym stosunkom dyplomatycznym z resztą państw, Szwecja może spokojnie zniszczyć swoich wrogów bez pomocy sojuszników. Możemy jednak zawiązywać strategiczne sojusze na przestrzeni naszej ekspansji, dzięki czemu będziemy mogli niszczyć naszych nieprzyjaciół szybciej i skuteczniej. Dobrym kandydatem na takiego sojusznika będzie Westfalia, która pomoże nam pokonać Prusy i zabezpieczy nas przed atakami Holendrów.

Gospodarka
Szwecja posiada niezbyt silną gospodarkę, która bez strategicznych ruchów na mapie kampanii będzie niewystarczająca, by utrzymać dobry stan skarbca. Musimy podjąć kilka kroków, dzięki którym będziemy mogli finansować kolejne podboje. Po pierwsze należy rozwijać duże miasta takie jak Sankt Petersburg i Sztokholm oraz te, które uda nam się zdobyć na przestrzeni gry. Należy jednak odnotować, że stolice zajętych krajów będą w chaosie jeszcze przez długi czas, więc do rozbudowy wyszukujemy miast takich jak Kijów, które nie są rozbudowane jednak można przekształcić je w metropolie. Warto to robić podczas „chwil oddechu“ pomiędzy działaniami wojennymi. Szwecja posiada kilka tartaków, które są rzadkimi budynkami przemysłowymi i mogą dostarczyć kolejnych funduszy. Początek gry będzie jednak czasem wielkich zbrojeń i podbojów, więc pieniądze będziemy musieli zdobywać szybkimi działaniami a nie powolnymi inwestycjami. Najlepszym źródłem szybkich pieniędzy jest handel. Szwecja posiada porty handlowe oraz kilka przystani rybackich, które możemy przekształcić w ośrodki handlu morskiego. Kolejne możemy zdobyć na drodze podbojów. Regiony, które posiadają największy potencjał handlowy to Norwegia, Dania oraz Hanower. Ich zdobyciem zajmiemy się na początku gry, między innymi z tego powodu.

Plan ekspansji terytorialnej
Naszym pierwszym celem powinno być zajęcie ziem Danii, które leżą w sąsiedztwie naszego głównego regionu. Nie będzie to trudne, gdyż Duńczycy posiadają bardzo mizerną armię. Atak nastąpi w drugiej turze, w pierwszej musimy powiększyć nasze siły zbrojne w stolicy tak, by atak na wroga był szybki i skuteczny. W Sztokholmie werbujemy trzy oddziały piechoty liniowej, a armię znajdującą się w pobliżu miasta prowadzimy pod granicę z Norwegią, która znajduje się w posiadaniu Danii. Kiedy rekrutacja dobiegnie końca dokonujemy dwóch ataków. Jednego na Norwegię, a drugiego na Kopenhagę. Norwegia zostanie zajęta przez wysłaną wcześniej armię a Kopenhagę zdobędą siły ze stolicy wyposażone dodatkowo w generała.

Dania nie zostanie przez to zmazana z mapy świata, gdyż pozostanie jej odległa Islandia, która nie będzie stanowić dla nas zagrożenia. Nie będziemy się musieli nią przejmować. Jedyne co musimy jeszcze zrobić to zlikwidować flotę duńską, która może nam przeszkadzać w opanowaniu Morza Bałtyckiego. Zajęte miasta lepiej zwolnić z podatków i zwiększyć w nich garnizon. Musimy to zrobić szybko, bo inaczej wybuchnie bunt, którego stłumienie będzie trudne. Atak na Danię może się wiązać z wypowiedzeniem wojny Polsce i Rosji, jednak wojna z tymi państwami jest naszym celem. Kopenhaga będzie regionem, z którego będziemy mogli przeprowadzać ekspansję na południe i dzięki temu zdobędziemy strategiczną przewagę nad Prusami. Powinniśmy rozbudowywać armię, ponieważ Hanower wypowie nam wojnę kilka tur po tym jak wypędzimy Duńczyków z Europy.

Zajęcie Hanoweru nie będzie wyzwaniem, a region ten będzie bardzo ważny w przyszłych działaniach wojennych. Po pierwsze da nam on spore możliwości handlowe, dzięki którym będziemy mogli finansować werbunek oddziałów w całym kraju. Po drugie z Hanoweru jest niedaleka droga do Berlina- stolicy Prus. Możemy to wykorzystać, by uderzyć na Prusy z kilku stron. W tym momencie warto by było zawiązać sojusz z Westfalią, która pomoże nam w spokoju rozwinąć się i przygotować do wojny z Prusami, podczas której również udzieli nam pomocy.

Powinniśmy się przygotować do ataku na Kurlandię, który również nastąpi w drugiej turze. Kurlandia to małe państwo – protektorat Polski. Jeśli Polska jeszcze nie wypowiedziała nam wojny, to nasz atak na Kurlandię zmusi ją do tego. By zająć to niewielkie państewko musimy armią wysłaną z Rygi wkroczyć do Jełgawy, stolicy Kurlandii. W pierwszej turze warto zwerbować jeden oddział milicji, który zwiększy nasze szanse. Stolica naszego wroga nie posiada murów, więc nie będziemy musieli oblegać miasta lub werbować armat. Zajęty region zwalniamy z podatków i dbamy o to, by nie wybuchł bunt. Kurlandia zapewni nam możliwość efektywnego zajmowania polskich regionów. Wystarczy zwiększyć armię o parę oddziałów milicji i ruszyć na Wilno. Miasto łatwo zająć wykorzystując automatyczną bitwę.

Kiedy sytuacja w Norwegii się uspokoi, armia tam stacjonująca będzie mogła przyspieszyć zajmowanie Polski. Warto wysłać ją na Białoruś, która najprawdopodobniej nie ma garnizonu, a jeśli ma to jednooddziałowy. W takim ustawieniu sił warto zaproponować mieszkańcom kapitulację. Zajmowanie kolejnych terenów jest dość ryzykowne, ponieważ będziemy musieli rozciągać wojska na większą połać terenu. Lepiej wybudować koszary w Wilnie i powoli umacniać garnizony. Pamiętajmy, że tuż za Warszawą są tereny należące do Prus, a ich sąsiedztwo jest dość niebezpieczne.

Druga tura to również czas ataku na Rosję. Naszym priorytetem w tej wojnie będzie zajęcie Moskwy. Atak przeprowadzimy z Sankt Petersburga, który jest ważnym miastem i warto wybudować w nim podstawowe budynki, których na początku nie posiada. W pierwszej turze należy zwerbować dodatkowy oddział milicji i zlecić budowę koszar oraz budynku służącego do produkcji armat. Zajęcie Moskwy nie jest trudnym zadaniem, wystarczy pokonać mizerną armię księcia Nikity i słabo uzbrojonych obrońców stolicy. Potyczkę z oddziałami księcia warto przeprowadzić samemu, gdyż nasz generał ustępuje naszemu przeciwnikowi pod względem umiejętności strategicznych i choć wygrywa, ponosi duże straty.

Po zdobyciu stolicy naszego największego (pod względem terenu, a nie potęgi) wroga musimy zrobić wszystko, by ostudzić sytuację w mieście i odpierać bunty oraz możliwe kontrataki przeciwnika. Zwalniamy miasto z podatków, naprawiamy budynki wojskowe i rządowe oraz werbujemy silną armię złożoną z zawodowych oddziałów piechoty liniowej. Koszty werbunku żołnierzy pokryją zyski uzyskane po zdobyciu Hanoweru i otworzeniu nowych szlaków handlowych. Gubernia Moskiewska to jedno z największych obszarowo terytoriów w grze, musimy więc niszczyć buntowników od razu. Kiedy tylko pojawią się na mapie kampanii należy na nich uderzyć i zmiażdżyć wyżynając uciekających oddziałami konnicy. Rosja pozbawiona stolicy zostanie mocno osłabiona.

Pozostanie jej jednak drugie i zarazem ostatnie duże miasto – Kijów. Zajęcie Kijowa będzie kolejnym zadanie generała, który zajął Moskwę. Na razie musimy stabilizować sytuację w byłej stolicy Rosji. Jeśli fundusze pozwalają możemy zwerbować kilka oddziałów w Sankt Petersburgu i zająć Archangielsk. Kiedy już w Moskwie zapanuje względny spokój możemy zająć Kijów, który przejął rolę stolicy Rosji. Po jego zajęciu postępujemy podobnie jak z Moskwą. Zwalniamy miasto z podatków, uzupełniamy straty, tłumimy bunty i niszczymy niedobitki sił wroga panoszące się po okolicy. Sytuacja w tym mieście będzie na szczęście dużo mniej zaogniona niż w Moskwie. Zajęcie Kijowa pozwoli nam złapać oddech, uzupełnić straty i przygotować się do ataku na Prusy. Na tym etapie nie warto gonić za odległymi terytoriami na wschodzie, które nic nie znaczą prócz tego, iż są dość spore. Rosja pozbawiona ważnych miast przestanie być zagrożeniem.

Na tym etapie najlepiej złapać oddech i rysować sobie w głowie plan ataku na Prusy. Warto wysłać szpiega na teren wroga, by na bieżąco monitorować ruchy jego sił zbrojnych. Osłabienie Polski przyczyniło się do rozwoju Austrii, która stanowi poważny problem dla Prus. Nie możemy rozpoczynać wojny, kiedy nie będziemy do tego gotowi. Atak musi być przeprowadzony bardzo sprawnie, z kilku stron i z wykorzystaniem większości sił zbrojnych. Armie potrzebne do zaatakowania Prus tworzymy w Hanowerze, Kijowie i Wilnie. Podczas gdy my będziemy przygotowywać się do ataku na Prusy inne kraje mogą nam wypowiedzieć wojnę. Zrobią to Niderlandy, które jednak są trzymane w ryzach przez Francję i Westfalię, która stała się naszym dobrym sojusznikiem. W przypadku konfliktu z innymi państwami, które mogą nam pokrzyżować szyki warto wykupić pokój.

Kiedy uznamy, że nasze regiony sąsiadujące z Prusami są dobrze zabezpieczone możemy wyruszyć na Warszawę co będzie równoznaczne z pokonaniem Polski i zlikwidowaniem zagrożenia za strony polskiej armii. Poprzez zdobycie Warszawy zyskamy kontrolę nad centrum areny działań. Nie warto czekać aż mieszkańcy zaakceptują fakt iż są pod okupacją, gdyż Prusy wchodzą właśnie w etap aktywnej wojny ofensywnej z Austrią a my dzięki tej wojnie zyskujemy bardzo dobrą okazję do ataku na niczego niespodziewające się Prusy.

Kiedy wszystko już zostanie dopięte na ostatni guzik będziemy mogli przystąpić do ataku. Naszym pierwszym krokiem będzie zajęcie Berlina z pomocą armii, którą utworzyliśmy w Hanowerze. Armia ta musi być potężna, gdyż kontrataki Prusaków będą miały na celu odbicie stolicy. Musimy rozsądnie wybrać moment, w którym zaatakujemy. Najlepiej dokonać inwazji kiedy nasz przeciwnik będzie próbował zająć regiony należące do Austrii. Jego miasta pozostaną bez garnizonu, a straty, które poniesie pruska armia również będą działać na naszą korzyść. Musimy pozwolić Prusakom zaatakować, nawet jeżeli uda im się zająć kolejny region. Najczęściej owym regionem jest Śląsk. Jeśli Prusy zajmą Śląsk będziemy mogli go przechwycić armią z Warszawy. W byłej stolicy Polski sytuacja będzie bardzo niestabilna i na pewno wybuchnie bunt, tak więc będziemy musieli wkroczyć do miasta oddziałami ze wschodu, które powinny dać sobie radę z buntownikami.

Następnie dokonamy zajęcia Królewca i Gdańska. Warto owe regiony zająć w jednej turze, w tym celu na etapie przygotowań musimy umieścić naszą armię z Wilna maksymalnie blisko granicy. Jeśli dobrze się postaraliśmy i zwerbowaliśmy wystarczająco dużą armię możemy zdobyć te dwa miasta bez ani jednego wystrzału. Prusy bardziej zajmują się wojną z Austrią, niż zabezpieczaniem północnych regionów. Dzięki tym krokom zajęliśmy Królewiec, Gdańsk, Berlin i Wrocław, jednak Prusy wciąż mają Drezno i dobrze bronioną Pragę.

Musimy zmobilizować wszystkie armie, które brały udział w tej wojnie do ostatecznego ataku na miasta. Sytuacja na podbitych ziemiach będzie dość chaotyczna. Zniszczone budynki, wściekli mieszkańcy i panoszący się buntownicy to skutki wojny z potężnym przeciwnikiem. Musimy lawirować wojskami z jednego regionu do drugiego tak, by mieć sytuację pod kontrolą i niszczyć buntowników zanim staną się poważnym zagrożeniem dla jakiegoś regionu. Musimy się skupić na przywróceniu dobrej kondycji skarbu państwa, który ucierpiał na skutek wojny. Nie werbujemy nowych oddziałów i nie prowadzimy działań wojennych. Szwecja musi odetchnąć.

Rezultaty działań
Dzięki naszym podbojom wyeliminowaliśmy wrogów Szwecji i zawładnęliśmy Morzem Bałtyckim, dzięki czemu nasza flota może się rozwijać i umacniać po to, by w przyszłości móc zagrozić takim państwom jak Wielka Brytania, Francja czy Hiszpania. Teraz Szwedzi mogą wyruszyć na podbój Austrii, Imperium Osmańskiego lub państw Europy Zachodniej. Fale potopu jeszcze nie opadają! Los świata jest w twoich rękach, drogi graczu!

Zostaw komentarz jeśli te informacje były przydatne lub fajnie się to czyta.