Rosja to kraj, który w XVIII wieku stał się bardzo ważnym graczem na arenie międzynarodowej. To rozległe państwo położone na wschodzie Europy musi jeszcze bardziej powiększyć swoje terytorium, by wieść prym w tytułowej wojnie totalnej. Jednak wrogowie Imperium Rosyjskiego będą starać się temu zapobiec. Car chce, by Rosja była na równi z innymi państwami starego kontynentu, a do Europy można wejść prezentując odpowiedni poziom kulturalny tak jak nacje zachodnie lub używając zimnej stali i gorącego ołowiu.
Kto jest przeciwko nam?
Jeśli popatrzymy na spis konfliktów zbrojnych toczonych w XVIII wieku zauważymy, że listę otwiera III Wojna Północna. Był to konflikt, w którym główne role odgrywała Rosja oraz Szwecja. Państwa te stały po przeciwnych stronach barykady. W grze również przyjdzie nam zmierzyć się ze Szwecją. Wojna rozpocznie się już w drugiej turze, czyli w roku 1700. według historii III Wojna Północna spowodowała znaczny wzrost znaczenia Rosji na arenie międzynarodowej. Szwecja została zaś osłabiona. Zakończył się złoty okres w dziejach tego kraju. W naszej rozgrywce wojna ze Szwedami zwiększy znaczenie Rosji, jednak Szwecja nie zostanie osłabiona, lecz zniszczona. Powodem konfliktu będzie atak Szwecji na Danię, która jest naszym sprzymierzeńcem. Zajęcie Szwecji da nam szereg profitów tj. wyższa uczelnia, w której będziemy mogli badać nowe technologie, kilka portów oraz miasta zapewniające wpływy z podatków i miejsca werbunkowe.
Gruzja i Dagestan to dwa państwa, które wypowiedzą nam wojnę w początkowych turach gry. Mogą one łatwo zająć nasze nieobsadzone żołnierzami południowe regiony tj. Wojsko Dońskie i Astrachań. Najlepiej od razu przygotować się do odparcia ataków i zaraz po tym ruszyć na podbój ziem należących do tych państw. Kraje te należą do mniejszych nacji i posiadają po jednym regionie. Podbicie Gruzji i Dagestanu otworzy nam drogę do ataku na Turcję od strony Kaukazu.
Zdecydowanie największym wrogiem Imperium Rosyjskiego jest Turcja. Wojna z tym krajem nie należy do krótkich konfliktów ze względu na ilość regionów jaką posiada nasz oponent. Kluczem do udanego i w miarę szybkiego zajęcia kraju jest atak z kilku stron. Na początku gry Rosja graniczy z Imperium Osmańskim tylko jednym regionem. Nasze wojska mogą wejść na teren wroga jedynie przez Mołdawię. Musimy stworzyć więcej ,,drzwi“, przez które nasi żołnierze wejdą na ziemię przeciwnika. Wcześniej wspominałem, że zajęcie Gruzji i Dagestanu otworzy nam drogę do ataku na Osmanów od strony gór Kaukaz. Mamy już dwa fronty: Półwysep Bałkański i Kaukaz. Przydało by się jeszcze zorganizować jakiś desant na Półwysep Anatolijski, tak by wbić klin w szeregi wroga. W tym celu musimy mieć w posiadaniu czarnomorski port taki jak ten należący do Chanatu Krymskiego – protektoratu Turcji. Kiedy znajdziemy się w posiadaniu portu zwiększą się nasze możliwości handlowe i będziemy mogli przeprowadzić desant wojsk.
Kto jest z nami?
Dania to nasz sojusznik od początku gry. Jedyne co należy powiedzieć o tym kraju to to, że już w drugiej turze zostaje zaatakowany przez Szwecję, która często (choć nie zawsze) zajmuje Norwegię. Ogólnie rzecz biorąc Dania to sojusznik odległy i dość nieprzydatny.
Naszym drugim sprzymierzeńcem jest Polska. Jest ona murem odgradzającym nas od wojennego kotła w Europie Środkowej. Na szczęście wojny z udziałem zachodniego sojusznika nie przynoszą nam dodatkowych wrogów.Polska w konfliktach, które prowadzi nie wzywa do pomocy swych sprzymierzeńców.
Gospodarka
Gospodarka Rosji jest dość silna, lecz możemy ją jeszcze umocnić, tak byśmy mieli fundusze na werbunek większej ilości żołnierzy. Po pierwsze wywalamy nieudolnego ministra skarbu i zastępujemy go lepszym. Gospodarka Rosji opiera się przede wszystkim na polach uprawnych i przemyśle ciężkim. Na terenie Carstwa Rosyjskiego takie jest dużo nieużytków, które za niewielką cenę można zagospodarować i czerpać z nich zyski. Na początku gry nie posiadamy ani jednego portu handlowego. Najbliższy znajduje się na Półwyspie Krymskim. Zdobycie go przyniesie nam spore dochody.
Na rozległych terenach kraju, którym władamy znajdują się również inne ośrodki przemysłowe tj. kopalnie, huty, zakłady tekstylne i zakłady zajmujące się sprzedażą drogich futer. Warto inwestować w nie część funduszy, tak by przynosiły dochody. Musimy zamienić puste regiony na wschodzie Europy w produktywne ośrodki przemysłu wszelkiego napędzające rosyjską machinę wojenną. Inwestycje w przemysł to lokata na dłuższy czas i dochody z niej płynące będziemy mogli ujrzeć w późniejszym czasie tak więc na początku musimy zdobywać pieniądze z takich źródeł jak handel i podboje.
Plan ekspansji terytorialnej
Po pierwsze musimy zdobyć Półwysep Krymski, tak by móc czerpać dochody z handlu morskiego, oraz by mieć możliwość przeprowadzenia desantu na ziemie Turcji. W tym celu musimy wywabić część sił Chanatu Krymskiego, który włada Krymem pod protekcją Imperium Osmańskiego, w pole, tak by móc łatwiej zająć stolicę regionu. W pierwszej turze kierujemy oddziały dowodzone przez generała Iwana Mazepę w stronę Wojska Dońskiego. Oddziały zatrzymają się w północnej części Krymu. Tam dzielimy wojsko na dwie grupy. W tej drugiej warto umieścić jeden oddział konnicy i jeden oddział piechoty kozackiej. W Kijowie werbujemy dwie jednostki piechoty liniowej. W drugiej turze komputer rusza na dwie grupy naszych wojsk, zapominając najwyraźniej o tym, iż jedna grupa może udzielić wsparcia drugiej. Tym sposobem zlikwidujemy znaczną ilość wojsk Chanatu.
Armia z Kijowa połączą się teraz grupą wojsk Mazepy (konnica i piechota kozacka) i ruszą na Krym. Od razu po zajęciu regionu uzupełniamy wojska, zwalniamy region z podatków oraz zawieramy umowę handlowe z jakimś bogatym państwem. Nie zdziwcie się jednak kiedy zobaczycie ogromną flotę turecką pływającą np. po Morzu Egejskim. Nasi wrogowie będą blokować szlaki handlowe i nic na to nie poradzimy. Próba zbudowania floty zdolnej coś zdziałać będzie kosztowna, czasochłonna i może nic nie dać. Najlepiej nie prowokować wrogich statków, gdyż lepiej jeśli będą blokować szlaki morskie niż nasze porty.
W okolicy gór Kaukaz leżą dwa wrogo nastawione do nas państwa: Gruzja i Dagestan. Są one dużym zagrożeniem dla naszych południowych. Należy wiec jak najszybciej zorganizować dość silną amię, która będzie przechwytywała oddziały wroga, a później przystąpi do kontrataku. Przyda się nam do tego celu generał Iwan Mazepa. Po tym jak użyliśmy go do wywabienia wojsk Chanatu Krymskiego kierujemy część jego armii (pozostała część pomaga zająć Krym) w okolice Czerkasku. Te wojska jednak nie wystarczą. Już od pierwszej tury musimy werbować piechotę kozacką w Czerkasku i Astrachaniu. Stworzone jednostki łączymy z armią Mazepy. Warto też wspomóc generała Mazepę dwoma oddziałami piechoty liniowej z Moskwy. Taka armia bez problemu zlikwiduje wojska nieprzyjaciela na naszym regionie.
W tym konflikcie należy wyczuć odpowiedni moment do ataku na tereny wroga, tak by nie odsłonić naszych naszych ziem na cios ze strony przeciwnika. Złą wiadomością jest to, że prawdopodobnie Persja wypowie nam wojnę, gdy zajmiemy Dagestan bądź Gruzję. Musimy się liczyć z tym, że Persowie będą chcieli zająć dopiero co zdobyte przez nas regiony.
Zniszczenie Imperium Osmańskiego, naszego wroga numer jeden, nie będzie łatwe i szybkie. W przypadku tak rozległego kraju musimy zaatakować z kilku stron. Kiedy sytuacja w okolicach Kaukazu się uspokoi, będziemy mogli zacząć werbować wojska w Kijowie, które zaatakują Turków od strony Mołdawii. 6 oddziałów piechoty liniowej, pułk artylerii i generał to optymalna ilość żołnierzy.
Mniej więcej w tym samym czasie organizujemy desant, który uderzy tam, gdzie Turcy nie będą się tego kompletnie spodziewać – w Stambuł. Do tego ataku wystarczy armia, która niedawno zajęła Krym oraz jeden statek potrzebny do transportu wojsk. To uderzenie nie napotka większych oporów ze strony wroga, jednak w ciągu najbliższych kilku tur musi zostać wsparte przez wojska atakujące od strony Mołdawii.
Tamci żołnierze jedyny opór napotkają w Mołdawii, gdzie zmierzą się z generałem tureckim Damatem Ali. Po zajęciu tego regionu musimy posuwać się na południe, w stronę Aten. W Stambule werbujemy piechotę liniową, której część wysyłamy do Serbii i Bośni. Regiony te są pozbawione garnizonu, więc do tego celu wystarczą 3-4 oddziały.
Na wschodzie wystarczy, że zajmiemy Armenię, dalej nie radzę się zapuszczać z powodu perskich ataków. Jeśli czujemy się na siłach możemy odpłacić się Persji zajmując Azerbejdżan.
Następnym krokiem w walce z Osmanami. jest zajęcie Anatolii. Do tego celu posłuży nam wojsko, które ostatnio zajęły Ateny. W tym momencie należy jednak uważać. Wenecja może poczuć się zagrożona i wypowie nam wojnę. Nie możemy pozostawiać Aten bez obrony. Należy połączyć siły, który ruszyły na Serbię i Bośnię i skierować je do Aten. Tam powstrzymają atak wroga, a później rozpoczną kontratak zajmując ziemie Wenecji w południowej Grecji.
Kiedy w Stambule nasze wojska zostaną połączone będziemy mogli ruszać na Ankarę. Jej zdobycie nie będzie większym problemem. W tym momencie Morze Czarne stało się naszym morzem wewnętrznym. Warto teraz zawrzeć pokój z Imperium Osmańskim, by móc skupić się na podbijaniu innych regionów np. Szwecji. Imperium Osmańskie, póki istnieje będzie blokować handel morski zmuszając nas do wojny na jednym froncie.
Nasz wyniszczony przeciwnik zgodzi się na pokój nie żądając niczego w zamian. Teraz możemy się skupić na odbudowywaniu zniszczonych budynków w zajętych regionach, pacyfikowaniu ewentualnych buntów oraz powiększaniu liczby żołnierzy. Gospodarka w tym momencie będzie co turę przynosić nam 8000-9000 dochodu co pomoże nam w zorganizowaniu ataku na Półwysep Skandynawski. Na wschodzie został jeszcze jeden wróg, mianowicie Persja. Warto zwerbować średniej wielkości armię w Gruzji i wybrać się na podbój Islamabadu. Jest to dość bogate, duże miasto, które przyniesie nam dużo pieniędzy.
Drugim śmiertelnym wrogiem Rosji jest Szwecja. Wojna z nią rozpocznie się w drugiej turze. W tym konflikcie możemy wyszczególnić dwa główne etapy. Pierwszy to zajęcie Sankt Petersburga i Rygi. W tym celu musimy działać bardzo szybko. W pierwszej turze łączymy oddziały z Moskwy z wojskami znajdującymi się na północy. Kiedy zostaną połączone będziemy już w stanie wojny ze Szwecją. Połączone wojska ruszą na Petersburg, lecz zostaną zaatakowane kilkadziesiąt kilometrów przed miastem przez oddziały szwedzkie z Sankt Petersburga.
W bitwie musimy zlikwidować przynajmniej 90 % wrogich wojsk, tak by miasto pozostało bez ochrony garnizonu. Sankt Petersburg przyjmie wtedy ofertę kapitulacji . W zdobytym mieście odbudowujemy zniszczone budynki i stawiamy nowe, przede wszystkim koszary. W celu zdobycia Rygi musimy zwerbować dodatkowe oddziały piechoty liniowej. Robimy to zarówno w Moskwie jak i w Petersburgu. Do ataku na Rygę wystarczy 5-6 pułków. Najlepiej jeśli przeciwnik zaatakuje nas w polu tak jak poprzednio.
Drugi etap wojny ze Szwecją to desant dużej liczby żołnierzy i natychmiastowe zajęcie Sztokholmu. Tą fazę wojny najlepiej rozpocząć po zawarciu pokoju z Turcją. Werbujemy piechotę liniową, konnicę i sporą liczbę armat w Moskwie, Petersburgu i Rydze do momentu aż utworzymy pełną armię. Desant musimy przeprowadzić tak, by nie natknąć się po drodze na flotę nieprzyjaciela.
Najlepiej przebyć całą drogę w jednej turze i wysadzić wojsko na brzegu. Jeśli wykonanie desantu jest niemożliwe musimy uderzyć na Szwecję od strony lądu zajmując przy okazji Finlandię.
Omawiając atak na Szwecję musicie wiedzieć o jeszcze jednym. Kiedy rozgrywałem tę kampanię zdarzyła mi się rzecz bardzo dziwna i niespodziewana.Około roku 1706 Wielka Brytania wypowiedziała mi wojnę. Nie przejąłem się tym zbytnio, lecz ku mojemu wielkiemu zaskoczeniu kilka tur po tym ujrzałem brytyjskie okręty w okolicach wybrzeży Karelii. Anglicy przeprowadzili desant na północne ziemie Rosji i zajęli jeden region. Musiałem skierować tam część wojsk z Petersburga, które przygotowywały się do ataku na Szwecję.Opóźniło to inwazję o kilka tur.
Rezultaty działań
W tym momencie Imperium Rosyjskie posiada bardzo dobrze rozwiniętą gospodarkę opartą na wykorzystywaniu podbitych regionów, silną armię, która może zostać bardzo szybko powiększona o wiele nowych oddziałów oraz kilka dróg dalszej ekspansji. Możemy zaatakować kraje Europy Środowej i Zachodniej lub kontynuować podboje na południu. Do Indii mamy wszak niedaleko. Imperium Osmańskie najprawdopodobniej wypowie nam kolejną wojnę, jednak z posiadanym zapleczem gospodarczym powinniśmy szybko zmiażdżyć Turków. Na skutek opisanych w poradniku podbojów reszta świata będzie patrzyła na nas niezbyt miłym okiem i musimy być przygotowani na powiększenie się liczby wrogów.
