Empire: Total War – #5 Arcyksięstwo Austriackie

Witam w kolejnej, piątej już części mojego poradnika do gry Empire:Total War. Tym razem zagramy Austrią i z pomocą jej wyszkolonej armii podbijemy Europę Środkową, a nasi wrogowie legną pod naszymi stopami. Żołnierze znad Dunaju wyruszają na bitwę! Ohne Gnade Soldaten!

Nad pięknym, modrym Dunajem
Austria to kraj, który na początku kampanii może łatwo zająć duże połacie terenu. Jej położenie umożliwia nam bardzo szybkie zniszczenie największego zagrożenia dla całej Europy jakim są Prusy. Austria nie jest obserwatorem zdarzeń, które będą miały miejsce w Europie Środkowej tak jak Szwecja, lecz nie będzie uwikłana w owe zdarzenia w takim stopniu jak Polska. To my będziemy tym, który atakuje, jednak pamiętajmy też, że mogą być sytuacje, w których będziemy musieli się bronić.

Posiadamy szereg sojuszników, w skład których wchodzą: Niderlandy, Wielka Brytania, Bawaria, Westfalia, Sabaudia oraz Wirtembergia. Dzięki profesjonalnej armii, dobremu zapleczu gospodarczemu, odpowiedniej ilości miejsc werbunkowych i dobremu położeniu na mapie kampanii możemy ostudzić ekspansyjne zapędy Prusaków jeszcze przed tym jak zaczną podbijać okoliczne państwa.

Kto jest przeciwko nam?
Imperium Osmańskie poprzednim razem zapędziło się stanowczo za daleko. Dzięki królowi Polski Janowi III Sobieskiemu fala Turków została powstrzymana a potęga militarna została mocno osłabiona. Efekty tego widać bardzo dobrze na mapie kampanii. Armia turecka na Bałkanach jest bardzo słaba i nie mogą oni zagrozić potędze militarnej Austrii, jednak do wojny może dojść w momencie, kiedy będziemy zajęci działaniami zbrojnymi na północ od naszych obecnych granic. Warto na wszelki wypadek mieć w zanadrzu kilka oddziałów, które powstrzymają turecki motłoch.

Polacy w tej grze są bardzo krótkowzroczni i nie widzą zagrożeń, które wynikają z konfliktów z europejskimi mocarstwami. Po kilku turach od rozpoczęcia kampanii wypowiedzą wojnę nam oraz kilku innym państwom m.in. Prusom. Mogliby sobie darować walkę z obojętną w stosunkach dyplomatycznych Austrią, a wręcz szukać w niej sojusznika, który pomoże w walce z licznymi wrogami, jednak oni z uporem maniaka dążą do konfliktu i destrukcji swojego kraju. Polskie regiony dadzą nam możliwość dalszej ekspansji na północ oraz wschód oraz ustabilizowania sytuacji na podbitych ziemiach.

Każda frakcja europejska, która chce stworzyć imperium na miarę kraju Aleksandra Macedońskiego będzie musiała zmierzyć się z Prusami. Austria ma możliwość zduszenia tego państwa, zanim zacznie się rozrastać i stanowić zagrożenie. Trzeba wykorzystać tą możliwość i zlikwidować tego śpiącego giganta. Jeden z naszych regionów – Śląsk sąsiaduje z Brandenburgią. Na starcie posiadamy wystarczającą ilość wojska, by wkroczyć do Berlina i zająć to miasto. Ostatnim bastionem Prusaków będzie Królewiec, który otoczony i osłabiany nie wytrzyma naszego ataku. Zdobyte regiony stanowić będą cenny nabytek, który posłuży nam do prowadzenia ekspansji w wielu kierunkach.

Kto jest z nami?
Większość naszych sojuszników zerwie z nami sojusze, kiedy zaczniemy prowadzić politykę ekspansji. Niewielka to strata, gdyż te kraje nie pomogą nam w naszych podbojach. To sojusznicy tylko na papierze. Tymi państwami są: Wielka Brytania, Niderlandy, Bawaria, Sabaudia i Westfalia. Stosunki z nimi wciąż będą przyjazne, więc nie będziemy musieli się obawiać nagłego ataku ze strony państw niemieckich czy desantu przeprowadzonego przez brytyjskich żołnierzy. To tylko przyjaźń, lecz nic więcej.

Gospodarka
Austria posiada zaplecze gospodarcze, dzięki któremu będziemy mogli sfinansować naszą ekspansję. Przychody do skarbca płyną przede wszystkim z opodatkowania miast i handlu. Na początku gry mamy kilka niewykorzystanych szlaków handlowych. Konfederacja Maracka, Saksonia oraz Wirtembergia to dobrzy kandydaci na partnerów handlowych. Będziemy mieć wtedy ponad 5000 dochodu, by pokryć koszty werbunku wojsk. Dzięki podbojom Austria zyska budynki oświaty, porty, budynki metalurgiczne i włókiennicze oraz gospodarstwa. Dzięki temu przychody będą oscylować w granicach 10000. Jest dużo do wygrania.

Plan ekspansji terytorialnej
Naszym pierwszym celem będzie zajęcie Berlina na początku rozgrywki. W tym celu musimy połączyć oddziały z Wiednia, Preszburgu, fortu na Węgrzech i okolic Wrocławia, po czym pomaszerować na granicę Austriacko – Pruską. Uderzenie na niczego niespodziewające się Prusy zaowocuje zdobyciem stolicy naszego wroga. Prusakom zostanie jedynie Królewiec, który będzie musiał martwić się atakami Polaków. Zdobycie tego regionu wiązać się będzie z działaniami zbrojnymi wymierzonymi przeciwko Polsce.

Wypowiedzenie wojny Prusom będzie równoznaczne z wdaniem się w konflikt zbrojny z Hanowerem. Możemy tutaj wykorzystać podobną taktykę i zniszczyć wroga, zanim zacznie się stawać problematyczny. Wystarczy tylko wziąć parę oddziałów piechoty, kilka armat i generała z zajętego Berlina i ruszyć na Hanower, który posiada nędzny garnizon. W przeciągu kilku tur powiększymy zakres naszych terenów. Dzięki temu regionowi zyskamy możliwość handlu lądowego z sąsiednimi państwami co przyniesie nam spore dochody. Nie musimy się obawiać, że ktokolwiek zaatakuje zdobytą przez nas Brandenburgię i Hanower, jednak należy uważać na bunty, które będą wybuchać regularnie szczególnie w Brandenburgii. Nasze wojska przebywające na tych terenach nie będą mogły brać udziału w zbliżających się konfliktach. Ci żołnierze muszą się skupić na opanowywaniu sytuacji na dopiero co zajętych ziemiach.

Podczas gdy nasze wojska maszerują na Berlin i Hanower musimy się przygotować na wojnę z Polską. Sojusznicy Polaków nie są aż tak głupi i wiedzą, że wypowiadanie wojny mocarstwu europejskiemu może się skończyć tylko źle. Nie musimy więc obawiać się ataku ze strony Danii czy Saksonii. Od początku kampanii werbujemy oddziały piechoty liniowej i milicji w Wiedniu, Preszburgu, Pradze, Transylwanii oraz na Śląsku. By zwiększyć ilość miejsc werbunkowych budujemy koszary w Pradze oraz w Klausenburgu, gdzie po ukończeniu budowy werbujemy kilka oddziałów piechoty liniowej. Kiedy stworzymy armię składającą się z dziewięciu oddziałów Polska wypowie nam wojnę a w okolicach Krakowa będziemy mogli dostrzec generała Poniatowskiego i Potockiego przewodzących kilku oddziałom, wśród których dominuje milicja i pikinierzy.

Na przygotowania mamy jeszcze jedną, góra dwie tury. Atakujemy Polaków i sami rozstrzygamy bitwę, gdyż umysł generała Poniatowskiego wsparty doświadczeniem Kazimierza Potockiego może przyczynić się do naszej klęski w bitwie automatycznej. Teraz będziemy mogli ruszyć na Warszawę. Zdobywając ją zadamy mocny cios naszemu wrogowi. Polakom pozostaną słabe regiony na wschodzie. Będą musieli od nowa werbować armię w Wilnie. Zdobywcy syreniego grodu będą musieli pozostać w mieście, uspokajać sytuację i tłumić bunty. Miasta nie można pozostawiać bez ochrony również z powodu sąsiedztwa Prus.

Imperium Osmańskie może wypowiedzieć nam wojnę na początku gry, jednak nie posiada dość armii, by zagrozić naszym regionom. Ich ziemie na Bałkanach są słabo strzeżone. Łatwo je zdobyć przy użyciu armii złożonej z 5-6 oddziałów piechoty liniowej i generała, który dzięki takiej wyprawie nabędzie doświadczenia. Zdobywając te regiony możemy wzbogacić się o kolejny port handlowy.

Wojna z Imperium Osmańskim może być jednak uciążliwa z innego powodu. Jeśli od początku gry nie zabezpieczymy portu w Chorwacji będziemy nękani atakami floty tureckiej, które uniemożliwią nam handel morski. Ataki te charakteryzują się niewielką liczbą statków. Przeważnie są to slupy i katamarany. Najlepiej od początku gry systematycznie umacniać naszą flotę, by mogła ochronić nasze porty.

Po tym jak znacznie osłabiliśmy Polskę zdobywając Warszawę Prusy mogą zacząć się poważnie zbroić. W tym przypadku możemy zastosować różne taktyki. Jeśli czujemy się na siłach, a wojska pruskie nie są jeszcze bardzo pokaźne, możemy zaatakować Królewiec. Jeżeli Prusacy mają zbyt silną armię możemy stworzyć dodatkowe oddziały w Wiedniu, Berlinie i Warszawie i dopiero wtedy zaatakować. Możemy również wykorzystać pewien trick, który polega na celowym osłabieniu Berlina zmniejszając jego garnizon (z tym musimy być ostrożni, gdyż buntownicy mogą to wykorzystać) a wtedy Prusacy załadują swoje wojska na statek.

Królewiec będzie przez to słabiej chroniony. Będziemy mogli więc przypuścić szturm. Prusy zostaną pokonane, a wszystkie pozostałe pruskie oddziały łącznie z armią na statku znikną z mapy kampanii. Królewiec to cenna zdobycz. Posiada spore możliwości werbunkowe, a dochód z podatków jest większy niż w przypadku Warszawy. Do tego nie trzeba tam tłumić buntów. Miasto może spokojnie pozostać z garnizonem złożonym z dwóch oddziałów. Nadwyżki armii mogą zaatakować Gdańsk lub pomóc w tłumieniu powstań w Warszawie.

Zajmowaniem regionów na wschód od Warszawy zajmie się inna armia, którą zwerbowaliśmy w Klausenburgu. Zdobędzie ona Podole, po czym ruszy na Wilno. Dołączy do niej kilka oddziałów z Królewca i Warszawy.

Na tym etapie ekspansji jest bardzo prawdopodobne, że Rosjanie wypowiedzą nam wojnę, jednak tym będziemy się przejmować po zniszczeniu Polski. Litwa i Białoruś to dość spokojne regiony, gdzie nie trzeba martwić się o wybuch powstania czy atak Rosjan, a Wilno to idealna baza wypadowa do ataków na Rosję.

Rezultaty działań
Znaczna część Europy znalazła się pod panowaniem Austriaków. Armia rośnie w siłę i jest gotowa na zajmowanie kolejnych regionów i walkę z nowymi przeciwnikami. Sytuacja na podbitych regionach została opanowana, tamtejsi mieszkańcy przyzwyczaili się do okupacji. Wiedzą już, że jakiekolwiek bunty nie mają szans powodzenia. Miasta, budynki oświaty, port handlowe, gospodarstwa i budynki przemysłowe są teraz do twojej dyspozycji. Dochód na turę wynosi około 9000. Rosjanie przygotowują się do wojny totalnej, a Imperium Osmańskie wciąż czai się na południu. Powiększaj więc swoje imperium, drogi graczu! Wciąż jest wiele ziem do podbicia.