Na nowo oszlifowany diament

Patrząc aktualnie na rynek gier widzimy jedynie „odgrzewane kotlety”, kolejne kontynuacje gier lepszych lub gorszych, bądź nie różniące się prawie niczym następne części strzelanek „wojskowych”. Nikogo nie powinny dziwić w takim razie wypuszczane remake’i gier tzw. rewolucyjnych…

Gier takich jak Lode Runner, Mario, Bomberman, Pac-Man, Bionic Commando Rearmed, Earthworm Jim HD, Hydro Thunder Hurricane, Monkey Island, Prince of Persia Classic, TMNT Turtles In Time: Re-Shelled, itd. Tytułów jakie sprzedawały się w ogromnych egzemplarzach, które każdy osobnik posiadający jakąkolwiek konsolę bądź komputer osobisty znał i uwielbiał.

A jak to jest z grami, które w swoim pierwszym cyklu nie zyskały zbytnio popularności, które zostały przyćmione przez popularniejsze odsłony pewnej serii? Jak to było w 2003/04 roku, gdy wychodził Prince of Persia: Sands of Time, Tom Clancy’s Splinter Cell, czy był ktoś w stanie zauważyć potencjał nowego projektu Michela Ancela, którego geniusz już się przejawił w takiej serii jak Rayman? Osoby, które grały w owy tytuł pewnie wiedzą do czego zmierzam, Mimo wysokich ocen (od 8,3 do 9/10) sprzedaż nie była zadowalająca (a raczej słaba), przez co kontynuacja nie ujrzała światła dziennego do dziś, mimo jednego trailer’a, przez który dosłownie wrzało w świecie gier z rozradowania. A dlaczego wrzało? Ponieważ potrzeba było trochę czasu by owy geniusz dostrzec. Więc 2 marca 2011 roku zamiast kontynuacji dostaliśmy remake. Remake rewelacyjnej gry, która pozostaje w głowie na długie lata, której główna bohaterka została uznana przez wielu za bardziej atrakcyjną od samej Lary Croft.

Ciarki przechodzą gdy patrzy się na coś co zaledwie 7 lat temu (premiera w Polsce 3.lutego.2004) było dla mnie historią wartą przejścia 5 razy z takim samym zainteresowaniem, nie jest inaczej i tym razem. Mimo kilku niedociągnięć takich jak: nieliczne błędy w Vsync’u, sterowanie do którego trzeba się przyzwyczaić, kamera którą nie zawsze można kontrolować ustawia się w mało „przyjaznych” miejscach – nie można powiedzieć nic złego na temat przygód Jade.

Beyond Good & Evil jest grą przygodową posiadającą elementy skradanki z nutą konspiracji :). Dodatkowo znajdziemy dość standardowe (wyścigi, „zgadnij gdzie jest kulka”) i urozmaicone mini-gry („powietrzny hokej” z bramką na środku, gdzie sterując krążkami musimy przerzucić wszystkie na stronę przeciwnika) jak i zbieractwo, które polega na fotografowaniu „żyjących gatunków”.

Nie będę przedstawiał wam fabuły, wciągniecie się sami w parę minut :)

Beyond Good & Evil zawsze będzie dla mnie diamentem, który został oszlifowany na nowo, w HD.

Darmowy soundtrack z gry: http://static2.cdn.ubi.com/gamesites/BGE/ost/Beyond_Good_and_Evil-OST.zip